Opinia

Burzliwe odzyskanie kontroli nad siedzibą TVP przy Woronicza, powołanie nowych zarządów i rad nadzorczych w mediach publicznych to nie koniec, a dopiero początek niełatwej drogi do odbudowy TVP, Polskiego Radia, rozgłośni regionalnych i Polskiej Agencji Prasowej. Przed zespołem, który się tego podjął piętrzą się coraz większe problemy, a widzowie, słuchacze i czytelnicy są skazani na serię rozczarowań.

Kobiety mają głos. I tu kropka. Pytanie, czy kobiety ten głos w mediach dostają i czy go zabierają? Pierwszy wątek dotyczy polityki mediów, ale nie tylko. Także polityki organizacji, które wskazują redakcjom swoich przedstawicieli gotowych do rozmowy. W kontekście opublikowanego przez Instytut Zamenhofa raportu, mam tu na myśli przede wszystkim partie polityczne. Drugi wątek dotyczy samych kobiet- ich gotowości i otwartości na rozmowę. Ale też nie tylko ich samych, bo środowisko w jakim pracują i działają może ten głos albo stymulować, albo wyciszać.

Łatwo jest krytykować telewizje i radia za nieobecność kobiecych głosów. Trudniej jest nam się odnieść do tekstów prasowych. A warto zacząć od własnego podwórka.
Więc policzyłam. W 132 tekstach, które ukazały się w ciągu 10 miesięcy od startu Spider’sWeb+ wypowiadało się 301 ekspertów, naukowców, biznesmenów, polityków, filmowców, dziennikarzy, pisarzy, muzyków, analityków rynku. W tej grupie było 125 kobiet. czyli trochę ponad 40 proc. głosów.

Awantura której świadkami jesteśmy po tegorocznych nominacjach do nagród Grand Press, zamiast w debatę o standardach dziennikarskich i przejrzystości konkursów, zamieniła się w festiwal wzajemnego obarczania winą.